47 ¹ Po nim powstał Natan, aby być prorokiem za dni Dawida*. ² Jak tłuszcz się oddziela od ofiar dziękczynnych, tak Dawid - od synów Izraela. ³ Z lwami igrał jakby z koźlętami i z niedźwiedziami jak z jagniętami owiec*. ⁴ Czyż w młodości swej nie zabił olbrzyma i nie usunął hańby ludu, gdy podniósł rękę i kamieniem z procy obalił pychę Goliata?* ⁵ Wezwał bowiem Pana Najwyższego, który dał prawicy jego taką siłę, że zgładził człowieka potężnego w walce i wywyższył moc swego ludu. ⁶ Tak wysławiano go po dziesięć tysięcy razy i wychwalano z powodu błogosławieństw Pana, przynosząc mu koronę chwały*. ⁷ Albowiem starł nieprzyjaciół znajdujących się wokół, zniszczył wrogich Filistynów i złamał ich moc aż do dnia dzisiejszego. ⁸ Każdym swym czynem oddał chwałę Świętemu i Najwyższemu; słowami uwielbienia* z całego serca swego śpiewał hymny i umiłował Tego, który go stworzył. ⁹ * Postawił przed ołtarzem śpiewających psalmy i mile płynął dźwięk ich głosów; ¹⁰ świętom nadał przepych i upiększył doskonale uroczystości, aby wychwalano święte imię Pana i by przybytek już od rana rozbrzmiewał echem. ¹¹ Pan darował mu grzechy, moc jego podniósł na wieki, zawarł z nim przymierze królewskie i dał tron chwały w Izraelu*. ¹² Po nim nastał syn rozumny, który dzięki niemu mógł mieszkać bezpiecznie. ¹³ Salomon królował w czasie spokojnym, Bóg dał mu wokoło pokój, aby postawił dom Jego imieniu i przygotował przybytek na wieki*. ¹⁴ Jakże byłeś mądry w swojej młodości i napełniony rozumem, jakby rzeką!* ¹⁵ Dusza twa okryła ziemię i zasypałeś ją zagadkowymi przypowieściami*. ¹⁶ Do odległych wysp doszło twe imię, przez swój pokój byłeś umiłowany; ¹⁷ z powodu hymnów, przysłów, przypowieści i odpowiedzi podziwiały cię kraje*. ¹⁸ W imię Pana Boga, który jest nazwany Bogiem Izraela, nazbierałeś złota jak cyny i jak ołowiu nagromadziłeś srebra*. ¹⁹ Niestety, kobietom wydałeś swe lędźwie i wyuzdaniu oddałeś władzę nad swym ciałem*. ²⁰ Splamiłeś swą chwałę, zhańbiłeś swoje potomstwo, sprowadzając gniew na dzieci i napełniając je smutkiem z powodu twojej głupoty: ²¹ ponieważ powstała podwójna władza najwyższa i z Efraima poczęło się zbuntowane królestwo. ²² Pan jednak nie pozbawił go miłosierdzia swego i nie cofnął żadnego słowa ani nie odmówił wybranemu swemu potomka, i nie zatracił potomstwa tego, który Go umiłował; Jakubowi zostawił Resztę, a korzeń z niej Dawidowi. ²³ Salomon spoczął z przodkami swymi i pozostawił po sobie potomka, najgłupszego z ludu i pozbawionego rozumu, Roboama*, który swym zamysłem wywołał odstępstwo narodu. ²⁴ Jeroboam, syn Nebata, sprawił, że Izrael zgrzeszył i wprowadził Efraima na drogę grzechu, a grzechy ich tak bardzo się mnożyły, że wypędziły ich z własnej ziemi. ²⁵ Oddawali się wszelkim niegodziwościom, aż przyszła na nich pomsta.